De druk die we onszelf opleggen

Man, man, man wat moeten we veel van onszelf. Gezond eten, huis opruimen, een strak lijf onderhouden, 3 kinderen voederen, een Instagram-waardige woonkamer klussen, een goede band met je bloedverwanten…en ga zo maar door! En dan hebben we ook nog eens de oneindige gedachtes die maar door blijven stormen in ons hoofd. Houdt het dan nooit eens op…

De Stress die het oplevert

AD(H)D hebben kan stressvol zijn. Periodes waarin je het gevoel hebt “vleugels” te hebben en je vrij makkelijk door het leven vliegt zijn er wellicht. Maar periodes dat doorkomen van de dag al heel wat is ken je misschien ook. Alsof je een soort “koorddanser” bent en de hele dag moeite moet doen niet van het koord af te vallen. Dat laatste levert stress op. Steeds je best doen. Om alles voor elkaar te krijgen wat planning en uitvoering betreft. Maar ook om je soms heftige emoties een béétje in toom te houden. En hoe drukker je het hebt, hoe lastiger dat dan weer is. En ja, dan ervaar je stress en heb je misschien geen idee hoe je dat omlaag krijgt.

We hebben het hier over negatieve stress. Dus niet de positieve stress, die je juist “vleugels” geeft en energie. Maar over een hoge ademhaling, een hoofd wat voelt als een achtbaan, over flippende emoties.
Ik heb het als eens eerder uitgelegd. We hebben twee soorten zenuwstelsels: het sympathische en para-sympathische. Het sympathische gebruiken we voor actie. Het para-sympathische voor rust. Als we als het ware niet meer kunnen omschakelen van sympathisch naar para-sympathisch, worden we opgejaagd, gestrest en kunnen we niet meer opladen.

Uiteindelijk schieten we in deze overlevingsstrategieen:

• Vechten (snel boos, geïrriteerd zijn)
• Vluchten (in bijv. eten, gamen, drugs, je telefoon, sporten, shoppen)
• Bevriezen (depressie of depressieve gevoelens)
• Pleasen (je voegen naar wat een ander nodig heeft zonder daarbij nog te kunnen of willen kijken of voelen wat je eigen behoefte is)…

Stop met “moeten”!

Vraag je eerst eens af wat jou ontspant. Misschien is dat even netflix kijken. Of gaan sporten. Tekenen, wandelen, mediteren. Natuurlijk is er een verschil tussen mediteren en netflix kijken. Maar hé, niet te hoge eisen. Geen spanning op ontspanning. Het gaat erom dat je bewust wat uit de spanningsmodus gaat. Nu even niet. Nu even omschakelen naar mezelf rust gunnen. Even mijn rust zenuwstelsel opladen.
Lukt dat dan altijd, word je dan (een beetje) relaxed? Misschien wel, misschien niet. Waarschijnlijk de ene keer wel en de andere keer niet. Maar dat is niet zo erg. Je voelt in ieder geval al dat het moeilijk is om wat ontspannen te zijn en dat is al heel wat. In plaats van al dat doorrennen en hollen.

Zoals ik al zei: geen druk op ontspannen zijn. Maar kijk gewoon eens waarvan je een beetje relaxed. En besteed daar aandacht aan. Dagelijks. Doen wat goed voor je is.
En soms zal het best een tijdje duren voordat je wat rust kunt ervaren. Dat is oké. Het kan best lastig zijn, maar dat betekent nog niet dat het rust zenuwstelsel het niet nodig heeft. Je zorgt in ieder geval dat de emmer niet constant overloopt.

Bij constante overstroming gaat het gewoon op een gegeven moment niet meer goed met je. Je AD(H)D gedrag wordt er heftiger door. Eerder in paniek, niet meer kunnen stoppen, met van alles tegelijk bezig. Dat zijn dingen waar je toch al alert op moet zijn met AD(H)D. Die je wellicht ook van tijd tot tijd heel goed van pas komen juist (zoals doorgaan waar een ander allang zou stoppen). Maar paniek is niet leuk op zijn zachtst gezegd. En hoe overprikkelder het zenuwstelsel en het brein, hoe eerder en heftiger paniek. Hoe overprikkelder, hoe lastiger te stoppen met bezigheden of denken/malen. Hoe minder overzicht je hebt en dat is tóch al je niet je allersterkste kant…..

Dus: neem rust op jouw manier. Dagelijks. Ook al heb je geen zin. Douchen doe je ook. Tanden poetsen, aankleden etc etc. Voor jezelf zorgen door dagelijks voor (een klein beetje) rust te zorgen hoort er ook gewoon bij.